Czym jest „zbiorowa intencja Mszy św.”?

Przyjęła się praktyka powierzania kapłanom sprawowania Mszy św. w intencji, o którą proszą wierni (składana przy tej okazji ofiara stanowi zasadnicze źródło utrzymania kapłana). Intencja Mszy św. może dotyczyć zarówno żyjących, jak i zmarłych, jednej lub wielu osób albo spraw. Zwykle kapłan odprawia jedną Mszę św. w ciągu dnia. Bywają jednakże przypadki, w których osób proszących o intencję mszalną jest znacznie więcej niż kapłanów albo istnieje potrzeba szybkiego terminu odprawienia Mszy św. Wtedy można zaproponować włączenie prośby do „intencji zbiorowej” Mszy św., to znaczy: jeden kapłan sprawuje Mszę św. w intencjach zamawianych przez wiele osób. Ponadto może się zdarzyć, że wierni krępują się prosić o intencję Mszy św., ponieważ nie mogą złożyć zwyczajowej ofiary. Wtedy również można zaproponować włączenie się do „intencji zbiorowej”, wyjaśniając, że wysokość składanej ofiary nie jest związana z żadną zwyczajową kwotą.

Czy zbiorowa intencja Mszy św. jest gorsza lub mniej skuteczna? Absolutnie nie, ponieważ moc Mszy św. zależy nie od liczby kapłanów, ale od Chrystusa, który ofiaruje siebie Ojcu w powierzonych intencjach. Jego ofiara ma zawsze wartość nieskończoną i moc zdolną objąć wszystkie intencje świata. Różnica między intencją „indywidualną” a „zbiorową” może mieć jedynie psychologiczne znaczenie w przeżywaniu Mszy św. przez osoby, które o intencję prosiły. Ważne jest religijne zaangażowanie w modlitwę osoby zamawiającej intencję mszalną, czego wyrazem jest m.in składana ofiara, której wysokości nie można mierzyć według nominałów banknotów. O wdowie, która wrzuciła do skarbony świątyni obiektywnie niewiele, Jezus powiedział, że wrzuciła najwięcej, bo wrzuciła wszystko, co dać mogła.